کلمه رقیّه ، در اصل از ارتقاء به معنى صعود به طرف بالا و ترقّى است.

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? left?>

<P style="""TEXT-ALIGN: " dir=rtl ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?><SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? Tahoma?>این   نام قبل از اسلام نیز وجود داشته ، مثلا نام یکى از دختران هاشم جد دوم   پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) رقیّه بوده است ، که عمه پدر رسول خدا  رقیّه مى شود.
نخستین کسى که در اسلام ، این نام را داشت ، یکى از دختران رسول خدا (صلى الله علیه و آله) از حضرت خدیجه است . پس از آن ، یکى از دختران امیرالمؤ منین على علیه السلام نیز رقیه نام داشت ، که به همسرى حضرت مسلم بن عقیل درآمد.در میان دختران امامان دیگر نیز چند نفر این نام را داشتند، از جمله یکى از دختران امام حسن مجتبى و دو نفر از دختران امام موسى کاظم که به رقیّه و رقیّة صغرى خوانده مى شدند.
اکثر محدّثان دو دختر به نامهاى سکینه و فاطمه براى امام حسین ذکر کرده اند؛ اما علّامه ابن شهر آشوب ، و محمّدبن جریر طبرى شیعى ، سه دختر به نامهاى سکینه ، فاطمه و زینب را براى آن حضرت برشمرده اند.
در میان محدّثان قدیم ، تنها على بن عیسى اربلى ـ صاحب کتاب کشف الغمّه (که این کتاب را در سال 687 هـ.ق تألیف کرده است ) ـ به نقل از کمال الدین گفته است که امام حسین شش پسر و چهار دختر داشت ؛ ولى او نیز هنگام شمارش دخترها، سه نفر به نامهاى زینب ، سکینه و فاطمه را نام مى برد و از چهارمى ذکرى به میان نمى آورد. احتمال دارد که چهارمین دختر، همین رقیّه بوده باشد.
علامه حائرى در کتاب معالى السبطین مى نویسد: بعضى مانند محمّدبن طلحة شافعى ودیگران از علماى اهل تسنّن و شیعه مى نویسند: امام حسین داراى ده فرزند، شش پسر و چهار دختر بوده است . سپس مى نویسد: دختران او عبارتند از: سکینه ، فاطمه صغرى ، فاطمه کبرى ، و رقیّه (علیهن السلام .)
آنگاه در ادامه مى افزاید: رقیّه (علیها السلام) سه سال و در برخی منابع پنج سال یا هفت سال داشت و در شام وفات کرد. مادرش (شاه زنان) دختر یزدجرد بود(یعنى حضرت رقیّه خواهر تنى امام سجّاد بود).
<SPAN style="""COLOR: " ? red?>پدر حضرت رقیّه<SPAN style="""COLOR: " ? red?>
پدر بزرگوار حضرت رقیّه (علیها السلام) امام عظیم ، حسین بن على معروفتر از آن است که نیاز به توصیف و معرّفى داشته باشد.
<SPAN style="""COLOR: " ? red?>مادر حضرت رقیه علیه السلام<SPAN style="""COLOR: " ? red?>
مادر حضرت رقیه علیه السلام ، مطابق بعضى از نقلها (ام اسحاق) نام داشت که قبلاً همسر امام حسن (علیه السلام) بود، و آن حضرت در وصیت خود به برادرش امام حسین (علیه السلام) سفارش کرد که با ام اسحاق ازدواج کند و فضایل بسیارى را براى آن بانو بر شمرد.
و به نقلى ، مادر رقیه (علیها السلام) (ام جعفر قضاعیه) بوده است ولى دلیل مستندى در این باره ، در دسترس نیست .
شیخ مفید در کتاب ارشاد ام اسحاق بنت طلحه را مادر فاطمه بنت الحسین معرفى مى کند.
<SPAN style="""COLOR: " ? red?>سن حضرت رقیه (علیه السلام<SPAN style="""COLOR: " ? red?>)
سن مبارک حضرت رقیه (علیها السلام) هنگام شهادت ، طبق پاره اى از روایتها سه سال ، و مطابق پاره اى دیگر چهار سال بود. برخى نیز پنج سال و هفت سال نقل کرده اند.
در کتاب وقایع الشهور و الایام آمده است که ، دختر کوچک امام حسین (علیه السلام) در روز پنجم ماه صفر سال 61 هـ.ق وفات کرد، چنانکه همین مطلب در کتاب ریاض القدس نیز نقل شده است .
<SPAN style="""COLOR: " ? red?>رقیه (علیها السلام) در عاشورا<SPAN style="""COLOR: " ? red?>
در بعضى روایات آمده است : حضرت سکینه (علیها السلام) در روز عاشورا به خواهر سه ساله اى (که به احتمال قوى همان رقیه (علیها السلام) باشد گفت : بیا دامن پدر را بگیریم و نگذاریم برود کشته بشود .
امام حسین ( علیه السلام ) با شنیدن این سخن بسیار اشک ریخت و آنگاه رقیه (علیها السلام) صدا زد: بابا! مانعت نمى شوم . صبر کن تا ترا ببینم امام حسین (علیه السلام) او را در آغوش گرفت و لبهاى خشکیده اش را بوسید. در این هنگام آن نازدانه ندا در داد که :
العطش العطش ، فان الظما قدا احرقنى بابا بسیار تشنه ام ، شدت تشنگى جگرم را آتش زده است . امام حسین (علیه السلام) به او فرمود: کنار خیمه بنشین تا براى تو آب بیاورم آنگاه امام حسین (علیه السلام) برخاست تا به سوى میدان برود، باز هم رقیه دامن پدر را گرفت و با گریه گفت : یا ابه این تمضى عنا؟
بابا جان کجا مى روى ؟ چرا از ما بریده اى ؟ امام (علیه السلام) یک بار دیگر او را در آغوش گرفت و آرام کرد و سپس با دلى پر خون از او جدا شد.
<SPAN style="""COLOR: " ? red?>چگونگی شهادت و مرقد مطهر حضرت رقیه
بعد از واقعه عاشورا دشمن تمام کسانی را که زنده مانده بودند ، اسیر کرد. میان این اسرا، یک دختر کوچک هم دیده می ‏شد. این دختر کوچک رقیه بود. رقیه دختر امام حسین علیهاالسلام که حالا بعد از شهادت پدرش به همراه عمه ‏اش زینب و اسرای دیگر به طرف شام می ‏رفت.
از داخل خرابه های شام، صدای یک  کودک به گوش می ‏رسید. تمام کسانی که در میان اسرا بودند، می ‏دانستند که این صدای رقیه دختر کوچک امام حسین است. رقیه از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش را می ‏گرفت. گویا خواب پدرش را دیده بود. در این حال یزید، دستور داد سر امام حسین علیه‏ السلام را به رقیه نشان بدهند. وقتی حضرت رقیه علیهاالسلام سر بریده پدرش امام حسین علیه‏ السلام را دید، با فریاد و ناله خودش را  روی سر بریده پدرش انداخت و همان جا، از دنیا رفت.
مرقد مطهر حضرت رقیه علیها السلام در سوریه نزدیک به قبر حضرت زینب علیها السلام است.<SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?><SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?><SPAN style="""COLOR: " ? red?>

چشمان سیلی خورده ام طاقت ندارد

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?>با گونه هایم خنجرت الفت ندارد<SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?>
سیلی بزن دستان تو غیرت ندارد

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?>گفتند آن سر، روی نیزه مال باباست<SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?>
مادر بگو این حرف ها صحت ندارد

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?>مادر بگو این قدر بر بابا نتازند<SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?>
چشمان سیلی خورده ام طاقت ندارد

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?>از خون و خاکستر جدا کن کفترت را<SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?>
آخر به این گهواره ها عادت ندارد

<P style="""TEXT-ALIGN: " ? right?><SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?>بلعید آتش خیمه ها را آه، مادر!<SPAN style="""FONT-SIZE: " medium? ?><SPAN style="""FONT-FAMILY: " ? tahoma,arial,helvetica,sans-serif?>
پاهای من دیگر چرا قدرت ندارد